Deniyorum, Yanılıyorum, Öğreniyorum

Bakınıyorum. Sayısız blog geziyorum son 2 gündür. Öğrenmeye çalışmak kadar güzel bir şey yok dünyada. Buna her saniye daha çok inanıyorum.
“Hımm bu şablon iyiymiş”, “süper bir videoymuş”, “aaa bunu buraya nasıl eklemiş, hemen öğrenmeliyim.”
Kendimi 2-3 yaşlarındaki çocuğun yeni oyuncağını keşfederkenki o kaşları havada, ağzı açık, gözleri başka bir şey görmez, kulakları dünyaya kapanmış halde buluyorum defalardır. Sevdim bu oyuncağı. Söylemek istediğim ne çok şey varmış fark ettim.
Paylaşmak istediğim ne yazılarım varmış meğer bilgisayarımda, en ücra köşelerine itmişim.
Biraz da dağınıkmışım onu fark ettim. Düzenlemenin muhteşem huzurunu yaşıyorum.
Arıyorum, buluyorum, inceliyorum, öğreniyorum. Deniyorum ilk önce “yahu neden olmadı” diye sinirlenirken, ikinci denemede kendimi alkışlıyorum.
Neler yapabileceğimi merak ediyorum.